Mijn woonplaats Hoogeveen is mijn leefwereld. Daar voel ik mij thuis. Omdat ik door de spierziekte minder energie heb, wordt dat steeds belangrijker. 
Ik bezoek de avonden voor mensen met een beperking, ga er naar dagactiviteit en heb goede contacten met medebewoners. Daar ben ik dankbaar voor. Ook mijn ouders wonen hier. Op woensdag doen we samen boodschappen en op zondag eet ik altijd bij hen.
Hoogeveen heeft ook een klein vliegveld en daar is altijd wel wat te doen. Ik ga er heen als het mooi weer is, eet een ijsje en kijk naar de (zweef)vliegtuigen die er landen. Ook de helikopter van de politie komt er weleens tanken. Mijn mooiste momenten heb ik als er parachutisten springen. 
Soms worden er tandemsprongen gemaakt. Dan springt iemand die vast zit aan een ervaren parachutist. Ik zou dat ook wel willen, maar weet dat dit door mijn spierziekte niet mogelijk is. Teveel risico. Maar door naar anderen te kijken ben ik ook tevreden. Het vliegveld is voor mij een plek voor rust en ontspanning en daar ben ik blij mee.
