Toen ik 22 jaar werd, was de tijd aangebroken dat ik op mijzelf wilde gaan wonen. Mijn ouders vonden dat best wel moeilijk en ik ook wel. Ik heb toen eerst een cursus ‘zelfstandig wonen’ gevolgd om te zien of ik dat wel aankon. Er was goede voorlichting van De Leite en ik kon gaan wonen in een woonvorm van 2 huizen aan elkaar. Mijn kamer was de verbouwde garage. 
Klein maar wel fijn. Eten deden we meestal met elkaar. Overdag ging ik naar de dagactiviteit.
Foto’s: Voor mijn kamer met mijn ouders en in 2004 met mijn moeder in de nieuwe woning. Bouw woonvorm in de krant.
Twee jaar later werden de appartementen gebouwd waar ik nu al ruim 12 jaar woon. De Leite heet nu Promens Care en het bevalt daar prima. Natuurlijk had ik liever geen beperking en progressieve spierziekte. Maar het is nu eenmaal zo en 
ik ben dankbaar voor de goede zorg en begeleiding die ik krijg, vooral op momenten dat het minder met mij gaat zoals de afgelopen maanden. We hebben een fijne groep en een gezellige inloop waar koffie kan worden gedronken. Ik eet altijd op mijn kamer. In de fotogalerie volgen binnenkort meer foto’s van mijn huidige appartement.
